Miesiąc: Grudzień 2015
…rozpoczęło się – WIELKIE ODLICZANIE …. ***
…rozpoczęło się – WIELKIE ODLICZANIE …. **
|
Magníficat * ánima mea Dóminum,
et exsultávit spíritus meus *
in Deo salutári meo;
quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ, *
ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
Quia fecit mihi magna, qui potens est: *
et sanctum nomen eius,
et misericórdia eius a progénie in progénies *
timéntibus eum.
Fecit poténtiam in bráchio suo, *
dispérsit supérbos mente cordis sui,
depósuit poténtes de sede, *
et exaltávit húmiles,
esuriéntes implévit bonis, *
et dívites dimísit inánes.
Suscépit Israel, púerum suum, *
recordátus misericórdiæ suæ,
sicut locútus est ad patres nostros, *
Abraham et sémini eius in sæcula.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
|
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu,
Zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
|
…rozpoczęło się – WIELKIE ODLICZANIE …. *
…rozpoczęło się – wielkie odliczanie…
8 grudnia …. to nie tylko Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, która przypada w dniu 08 grudnia to również dzień bardzo ważny dla Drogi Neokatechumenalnej. W tym dniu wszystkie wspólnoty na całym świecie błogosławią i dziękują Miłosiernemu Panu przez ręce Boga Rodzicielki za wzbudzenie w Kościele tej rzeczywistości… Droga Neokatechumenalna nie jest ruchem, czy stowarzyszeniem, lecz narzędziem w łonie parafii, by na nowo przywieść do wiary ludzi, którzy ją porzucili. Zapoczątkowana w latach sześćdziesiątych w jednym z ubogich przedmieść Madrytu, przez Kiko Argüello i Carmen Hernández, została poparta przez arcybiskupa Madrytu Casimiro Morcillo, który dostrzegł w tej pierwszej grupie rzeczywiste odkrycie Słowa Bożego i praktyczną realizację odnowy liturgicznej, wprowadzanej wówczas przez Sobór.
Pierwsza wspólnota w Polsce powstała w Lublinie w 1975 r. za zgodą i błogosławieństwem ówczesnego Pasterza Diecezji Lubelskiej, bpa Bolesława Pylaka. Przyjął on ekipę katechistów przybyłych z Rzymu: Stefano Gennarini, który do dziś jest odpowiedzialnym za Drogę w Polsce, o. Alfreda Cholewińskiego SJ (zm. 1988 r.) i Giulianę, katechistkę odpowiedzialną dziś za drogę w Korei. Katechezy rozpoczęły się w Wielkim Poście w kościele OO Jezuitów przy ul. Królewskiej. Powstały wówczas dwie równoległe wspólnoty. Wkrótce o. Alfred Cholewiński wraz ze Stefano rozpoczęli także katechezy w Łodzi za zgodą tamtejszego ordynariusza, bpa Rozwadowskiego.
W Lublinie 1976 r. wyłoniono pierwszych katechistów lokalnych, którzy głosilikatechezy w parafii św. Michała Archanioła na Bronowicach, gdzie też powstały dwie równoległe wspólnoty. W 1977 r. Drogę rozpoczęto także w parafiiWniebowzięcia NMP w Puławach, a następnie w Lublinie u OO Kapucynów na Poczekajce.
W 1976 r. o. Alfred Cholewiński z katechistami lubelskimi otworzyli Drogę w Krakowie (zgodę na rozpoczęcie katechez dał Kard. K. Wojtyła), a w 1977 r. z pozwoleniem Kard. Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski rozpoczęto katechezy w Warszawie. W tym samym roku katechiści z Lublina otworzyli drogę w Pile, Poznaniu, Gdańsku, Sokołowie, a także w Czechosłowacji, na Litwie, na Ukrainie i w Gruzji.
Pod koniec lat osiemdziesiątych XX w. na Drodze Neokatechumenalnej zbudził się także nowy charyzmat: rodziny ofiarujące się do dyspozycji do misji, gotowe pomagać parafiom w strefach zdechrystianizowanych lub uczestniczyć, jako forma„inplantatio Ecclesiae”, w odtworzeniu struktury parafialnej. Pierwsze rodziny z Polski, przede wszystkim z Lublina wyruszyły na misję do Rosji (Moskwa) i na Białoruś (Bobrujsk, Homel), a potem do Izraela (Jaffa). Obecnie na misji rodzin i „ad gentes” w różnych krajach Europy (Rosja, Austria, Albania, Szwecja, Niemcy, Łotwa) a także w USA, jest 16 rodzin z diecezji lubelskiej, a z całej polski prawie 50.
Arcybiskup Bolesław Pylak widząc owoce, jakie rodziła Droga w 1996 r. w specjalnym apelu zachęcał wszystkich proboszczów archidiecezji by otworzyli się na Drogę: „jest ona autentyczną realizacją Kościoła i jego zadań, jest niejako jego rdzeniem (…) akcentując wagę ewangelizacji jako początku drogi życia chrześcijańskiego, z przedłużeniem jej w formie życia sakramentalnego. Dlatego neokatechumenat nie jest jakimś dodatkiem do życia Kościoła, jest natomiast świadomym wejściem w jego pełną realizację” („Niedziela” 1996 nr 40, s. 6).
W wyniku tego apelu rozpoczęto katechezy w piętnastu nowych parafiach lubelskich. Obecnie w archidiecezji lubelskiej Droga jest otwarta w 30 parafiach i liczy ok.100 wspólnot. Trzy najstarsze wspólnoty lubelskie (I i II u OO Jezuitów i I w parafii św. Michała) prowadzone są przez ekipę wędrowną delegowaną, odpowiedzialną za Drogę w Polsce: dr Stefano Gennarini, don Livio Orsingher i Silvana Venditti.
Aby lepiej służyć licznym wspólnotom i pomagać w różnych posługach formacyjnych również w skali ogólnopolskiej (organizowanie wyjazdów na Światowe Dni Młodzieży, przygotowanie druku Biblii Jerozolimskiej) Arcybiskup Lubelski, na prośbę ekipy odpowiedzialnej za Drogę w Polsce, erygował w 1996 r. Centrum Formacji Wspólnot Neokatechumenalnych Archidiecezji Lubelskiej, które otrzymało osobowość prawną kościelną i państwową. Jan Paweł II w licznych spotkaniach ze wspólnotami neokatechumenalnymi zawsze podkreślał, że to, co czynił dla wiary katechumenat w Kościele pierwotnym, to czynią dziś wspólnoty neokatechumenalne.
Bracia przechodzą Drogę Neokatechumenalną w małych wspólnotach w jej różnych etapach, od prekatechumenatu do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Celebrują raz w tygodniu we własnych parafiach Liturgię Słowa Bożego i Eucharystię, przygotowane przez grupę braci i raz w miesiącu uczestniczą w konwiwencji (w ten sposób Droga opiera się na trójnogu: Słowo – Liturgia – Wspólnota).
Co roku w parafiach, gdzie obecna jest Droga albo tam, gdzie o nią proszą, ekipa, w której skład wchodzą proboszcz lub inny prezbiter i katechiści świeccy, proponuje katechezy dla dorosłych (trwające dwa miesiące), skierowane zarówno do tych, którzy uczestniczą w życiu parafii jak i do oddalonych od Kościoła.
źródło: http://archidiecezjalubelska.pl/blog/40-lat-drogi-neokatechumenalnej-w-polsce/
neotorun 